KINEZYTERAPIA

KINEZYTERAPIA INDYWIDUALNA

TERAPIA MANUALNA

To forma terapii zaburzeń narządu ruchu. Terapia polega na badaniu i leczeniu stawów obwodowych i kręgosłupa. Pierwszą częścią badania jest zebranie dokładnego wywiadu. Kolejnym krokiem jest badanie funkcjonalne pacjenta, czyli badania jakości ruchu, jego zakresów, biomechaniki oraz innych czynników (np. bolesności). Podczas terapii za pomocą specjalnych technik mobilizacji lub manipulacji, neuromobilizacji i pracy na tkankach miękkich przywraca się zaburzoną biomechanikę stawów (odblokowanie stawów), co prowadzi do zmniejszenia bólu, zwiększenia zakresu ruchomości, ustąpienia stanów zapalnych.

Wskazania do terapii manualnej:

• Dolegliwości bólowe
• Ból promieniujący do kończyn związany z uciskiem nerwów rdzeniowych
• Ból spowodowany wzmożonym napięciem mięśni
• Zablokowania stawów kręgosłupa i stawów obwodowych
• Cierpnięcie, drętwienie, mrowienie kończyn
• Dolegliwości migrenowe, odkręgosłupowe bóle głowy
• Ograniczona ruchomość stawów – hipomobilność
• Nadmierna ruchomość stawów – hipermobilność
• Dysfunkcje mięśni, tkanek okołostawowych oraz nerwów obwodowych
• Zaburzenia napięcia więzadeł
• Zaburzenie w obrębie przyczepów mięśniowych (przeciążenia i zapalenia przyczepów)
• Zaburzenia równowagi napięć mięśniowo-powięziowych
• Zablokowania (uwięźnięcia) tkanek okołodyskowych
• Asymetryczna postawa ciała
• Zaburzenia w obrębie opon rdzeniowych, osłonek nerwów obwodowych (neuromobilizacje)
• Zaburzenia tkanek miękkich

Neuromobilizacja to bardzo skuteczna metoda terapeutyczna, zaliczana do terapii manualnych, której celem jest poprawa funkcjonowania układu nerwowego człowieka. Metoda korzystnie wpływa na elastyczność i ukrwienie tkanki nerwowej, redukuje napięcie tkanek, wspomaga ich regenerację.

Wskazania

• Dolegliwości ze strony układu nerwowego
• Drętwienie
• Problemy z ruchomością stawów
• Zaburzenie czucia.
• Zespół cieśni nadgarstka
• Rwa kulszowa
• Dyskopatia

ĆWICZENIA BIERNE

W ćwiczeniach tych ruchy w stawach pacjenta wykonuje kinezyterapeuta- stąd nazwa ćwiczenia bierne. Kwalifikują się do tych ćwiczeń mięśnie których siłą oceniana jest na granicy 0-1 stopnia skali.

Cel:

• zamiana ruchu biernego na czynny
• w mięśniach w których zmiany patologiczne przekreślają takie możliwości
• stosuje się w celu utrzymania i podtrzymania sprawności  narządu ruchu
• opóźniają postęp zmian degeneracyjnych
• zapobiegają przykurczą i zesztywnieniom stawów
• zapobiegają obrzękom zastoinowym
• niedopuszczenie do zrostów w stawie
• ułatwienie krążenia krwi i chłonki
• zapobieganie odleżyną
• zachowanie czucia proprioceptywnego i pamięci ruchowej

Wskazania:

• przygotowanie kończyny do ruchu po długim unieruchomieniu
• choroby układu krążenia
• wczesny okres zawału mięśnia sercowego
• porażenia i niedowłady mięśni
• po zabiegu operacyjnym
• porażenia i niedowłady mięśni szkieletowych
• zwiększone napięcie spastyczne mięśni
• nieutrwalone ograniczenia ruchomości stawu
• zła trofika tkanek miękkich
• potrzeba utrzymania odpowiedniej długości i elastyczności w mięśniach

ĆWICZENIA CZYNNO-BIERNE

Oparte są o własną siłę usprawnianego, a siła zewnętrzna ma tu jedynie charakter wspomagający. Czasem niezbędne jest zastosowanie odciążenia , czy też pomoc w zapoczątkowaniu ruchu.

Cel:

• wzmacnianie mięśni słabych
• zapamiętywanie wzorców ruchowych

 Wskazania:

• stany po chirurgicznych zabiegach rekonstrukcyjnych rekonstrukcyjnych narządzie ruchu
• choroby reumatoidalne
• unieruchomienie kończyn za pomocą wyciągów redresyjnych
• stany atrofii tkankowej
• demineralizacja kości

ĆWICZENIA CZYNNE

Wykonywane samodzielnie przez pacjenta pod okiem fizjoterapeuty.

Cel:

• przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
• przyrost siły
• zapobieganie przykurczom
• zwiększenie zakresu ruchu

Wskazania:

• zanik i znaczne osłabienie siły mięśni
• słaby zrost kostny
• zmiany chorobowe stawów

ĆWICZENIA IZOMETRYCZNE

Jest to forma treningu siłowego, wzmacniającego mięśnie  . Polega na napięciu mięśni bez zmiany ich długości

Cel:

• uzyskanie przyrostu mięśniowego
• profilaktyka zaników mięśni
• zapewnienie sprawności i czynności mięśni i części ciała unieruchomionych

Wskazania:

• małe i nieskomplikowane zaniki mięśniowe
• stany unieruchomienia kończyn, powodujące zanik z nieczynności mięśniowej

ĆWICZENIA SAMOWSPOMAGANE

W ćwiczeniach samowspomaganych chory wykonując ruch jedną kończyną wspomaga wykonanie ruchu w stawach drugiej kończyny, zwiększając równocześnie jego zakres. Ćwiczenia te stanowią łącznik pomiędzy grupą ćwiczeń biernych i czynnych.

Cel:

• zwiększenie zakresu ruchów w stawach
• uzyskanie rozluźnienia nadmiernie napiętych mięśni

Wskazania:

• przygotowanie do redresji (zniesienie przykurczu)
• przygotowanie do ćwiczeń czynnych wolnych
• poprawienie trofiki mięśni
• utrzymanie zakresu ruchów w stawach
• zapobieganie niekorzystnym zmianą wynikającym z bezruchu

KINEZYTERAPIA GRUPOWA - to inaczej leczenie ruchem, ćwiczenia ruchowe. Ruch wpływa na cały organizm. Celem kinezyterapii jest usprawnienie narządu ruchu w jak największym stopniu. Ćwiczenia prowadzone są zarówno w salach, jak i kompleksie basenowym.

ĆWICZENIA W UGULu

UGUL, czyli Uniwersalny Gabinet Usprawniania Leczniczego. Ćwiczenia są często używane, kiedy mamy do czynienia z osłabieniem siły mięśniowej. Ich celem jest przeciwdziałanie zanikom mięśniowym i uzyskanie przyrostu ich siły. Zapobiegają też przykurczom oraz zwiększają zakres ruchu.

UGUL umożliwia wykonywanie następujących ćwiczeń:

ĆWICZENIA CZYNNE W ODCIĄŻENIU

Ćwiczenia te polegają na samodzielnym wykonywaniu ruchów w stawach przy obciążeniu ćwiczonego odcinka ciała.

Cel:

• przeciwdziałanie zanikom mięśni
• uzyskanie przyrostu ich siły
• zapobieganie przykurczom w stawie
• zwiększenie zakresu ruchów w stawie

Wskazania:

• zaniki i znaczne osłabienie siły mięśniowej
• niepełny zrost kostny
• zmiany zwyrodnieniowe stawów
• ograniczenia ruchomości w stawach
• stany po unieruchomieniu
• zespoły bólowe w obrębie aparatu ruchu

ĆWICZENIA CZYNNE Z OPOREM

Ćwiczenia czynne z oporem polegają na samodzielnym wykonywaniu ruchów w stawach przez pacjenta z jednoczesnym pokonywaniem dodatkowej siły zewnętrznej, czyli oporu.

Cel:

• uzyskanie przyrostu siły mięśniowej
• poprawa wytrzymałości mięśni
• zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych powstałych w wyniku unieruchomienia lub procesów patologicznych
• opóźnienie występowania zaników mięśniowych
• uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły
• uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej

Wskazania:

• osłabienie siły mięśniowej
• stany unieruchomienia (np. gips)

ĆWICZENIA CZYNNE WOLNE

Są to ćwiczenia wykonywane przez pacjenta na komendę terapeuty i pod jego kontrolą.

Cel:

• zwiększenie siły i wytrzymałości określonej grupy mięśniowej
• utrzymanie i zwiększenie zakresów ruchu w stawach
• poprawa koordynacji ruchowej

Wskazania:

• osłabienie siły mięśniowej
• ograniczenia zakresu ruchomości
• wzmożone spoczynkowe napięcie mięśni
• zaburzenia koordynacji nerwowo-mięśniowej

GIMNASTYKA KOREKCYJNA (INDYWIDUALNA I GRUPOWA) - to zajęcia przeznaczone dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym.

Głównym celem tych zajęć jest przywrócenie prawidłowej postawy ciała oraz wyrobienie nawyku utrzymania postawy skorygowanej w czasie wykonywania codziennych czynności. Dla przywrócenia prawidłowego funkcjonowania układu ruchu pracujemy nad przywróceniem równowagi napięcia mięśniowego oraz prawidłowego zakresu ruchu w stawach. Podczas zajęć wdrażamy ćwiczenia, dzięki którym osłabione mięśnie są wzmacniane, natomiast mięśnie przykurczone zostają rozciągnięte.

Ćwiczenia dostosowywane są indywidualnie do potrzeb każdego dziecka oraz jego możliwości.

Rodzaje wad postawy:

• wady kręgosłupa (plecy okrągłe, plecy wklęsłe, plecy okrągło-wklęsłe, plecy płaskie, skrzywienia kręgosłupa,
• wady klatki piersiowej (lejkowata, kurza),
• wady ustawienia głowy i szyi (wysunięcie ku przodowi, kręcz karku),
• wady ustawienia łopatek (asymetria, łopatki skrzydełkowate-odstające),
• wady kończyn dolnych (koślawość, szpotawość),
• wady stóp (płaska statyczna, płasko-koślawa, szpotawa, wydrążona, płaska poprzecznie, końska, piętowa, zniekształcenia palców - koślawość, sztywność, młoteczkowatość itd.).

GIMNASTYKA WODNA

Ćwiczenia w wodzie jest jedną z form rehabilitacji stosowanych od dawna. Mogą z niej korzystać osoby w każdym wieku. Ruch w wodzie jest przyjemny a przy tym stanowi pomoc przy rehabilitacji.

Zajęcia z gimnastyki wodnej odbywają się w basenie pod okien wykwalifikowanego instruktora. Zaletą takiej formy aktywności fizycznej jest to, ze przynosi ona o wiele lepsze efekty niż zwykła gimnastyka. Dzieje się tak dlatego, że przy każdym ruchu pokonujemy opór wody, co sprawia, że można takie ćwiczenia porównać z do ćwiczeń z ciężarkami. Co więcej, ćwiczenia w wodzie wykonuje się prawie bez wysiłku, a mimo to poprawiają formę, rzeźbią sylwetkę i doskonale odprężają.

Główne właściwości  rehabilitacji w wodzie:

• zmniejszenie napięcia mięśni
• zapobiega powikłaniom
• daje dodatkowe odciążenie dzięki czemu ćwiczenia wykonuje się łatwiej
• zmniejszenie dolegliwości bólowych
• zwiększenie ruchomości w stawach
• wzrost dobrego samopoczucia

Z takiej rehabilitacji mogą korzystać osoby z różnymi jednostkami chorobowymi takimi jak np.:

• mózgowe Porażenie Dziecięce
• niepełność intelektualna
• zespół Downa
• autyzm
• dzieci z zaburzeniami rozwoju
• skoliozy
• wady postawy
• bóle kręgosłupa
• stany po urazach
• stany pooperacyjne

Zajęcia z rehabilitacji wodnej prowadzi instruktor.

TRENING FIZYCZNY - NORDIC WALKING

Nordic walking, to forma marszu z wykorzystaniem specjalnych kijków podobnych do używanych w narciarstwie biegowym. Nordic walking mimo krótkiej historii zajmuje ważne miejsce wśród innych form ruchu, nie tylko jako forma rekreacji czy uzupełnienie i urozmaicenie treningu w niektórych dyscyplinach sportowych, ale również stosowany jest w programach terapeutycznych. W przeprowadzonych badaniach efektów treningów stwierdzono, m.in. zwiększenie maksymalnego poboru tlenu, częstotliwości skurczów serca i wydatku energetycznego w trakcie uprawiania nordic walking w stosunku do marszu bez kijków. Ponadto zaobserwowano poprawę parametrów charakteryzujących czynność układu krążenia, skład ciała, wydolność oraz poprawę jakości życia w stosunku do osób z grup kontrolnych. Zaobserwowano korzystny wpływ uprawiania nordic walking u osób w starszym wieku i u osób po ostrym zespole wieńcowym, z chromaniem przestankowym, z chorobą wieńcową i po zawale serca, z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, z cukrzycą typu 2.

Miejscem doskonale nadającym się do tego typu ćwiczeń są malownicze tereny Jury Krakowsko - Częstochowskiej.